ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Σατανική νύχτα

Θα σας φανεί τελείως απίστευτο αλλά....έγινε.Σπούδαζα κάπου στο εξωτερικό.Ένα βράδυ καθώς πήγα να κοιμηθώ βλέπω κάτι σαν μια σκιά να περιπλανιέται μέσα στο δωμάτιο.Έτρεχε από τοίχο σε τοίχο.Κοκάλωσα.Σε κάποια στιγμή έρχετε,απότομα,πολύ γρήγορα (το θυμάμαι και ανατριχιάζω) και σταματάει μπροστά μου ένας άνθρωπος (η σκιά) γύρω στα 50 και αρχίζει να μου μιλάει ίσως Λατινικά ίσως ανάποδα,σχετικά γρήγορα.Με κοιτούσε με μίσος και χαρά μαζί.Ένα περίεργο βλέμα, τρομακτικό.Η ομιλία του κράτησε,νομίζω,δυο λεπτά.Δεν μπορούσα να κουνηθώ.Σε κάποια στιγμή έκανα τον σταυρό μου με το δάχτυλο και εξαφανίστηκε.Το βράδυ φυσικά δεν κοιμήθηκα.Την άλλη μέρα στον επάνω όροφο βρήκανε κατακρεουργημένο ένα νεαρό παιδί (20 περιπου ετων) ο οποίος είχε ΡΑΜΜΕΝΟ ένα σταυρό στο μπούτι του ενώ το σπίτι ήτανε άνω-κάτω.Οι γείτονες λέγανε ότι είχε σχέσεις με σατανικές οργανώσεις.Ποιός ξέρει ίσως κάποιος γείτονας να είχε δει ό,τι και εγώ!Σηκώθηκα και έφυγα αμέσως, παράτησα σπουδές και γύρισα Ελλάδα.

Το στοιχειωμένο σπίτι
     της Θεσσαλονίκης

Το στοιχειωμένο σπίτι της Βασιλίσσης Όλγας είναι πολύ γνωστό εδώ στη Θεσσαλονίκη. Βρίσκεται στον αριθμό 263
και...όποιος τολμάει ας πάει να το επισκεφτεί! Εγώ προτιμάω να μην περνάω ούτε απ' έξω. Κανείς ποτέ δεν έχει δει κάποιο 

φάντασμα εκεί μέσα αλλά όσοι έχουν μείνει εκεί την νύχτα ακούν φοβερούς θορύβους. Όσοι το νοίκιασαν μέχρι τώρα το εγκατέλειψαν από το φόβο τους. Ακόμα και απ' έξω πολλοί που πέρασαν νύχτα είπαν ότι ακούσαν περίεργους ήχους από μέσα
ακόμα και όταν ήταν εγκατελειμένο. Παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου εβραίου, σήμερα είναι αχούρι έτοιμο να πέσει και δεν κατοικεί κανείς εκεί. Νομίζω ότι τώρα είναι αποθήκη για κά-
ποια εταιρεία οικοδομών ή κάτι τέτοιο (σκαλωσιές κτλ.). Επίσης το σπίτι κουβαλάει κατάρα από κάποιον και όποιος μένει εκεί κινδυνεύει να τρελαθεί. Όποιος όμως προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει. Μια φορά το είχαν πάρει κάτι εργολάβοι για να το κατεδαφίσουν και να χτίσουν κάτι άλλο στη θέση του. Την ίδια μέρα που το πήρανε ο ένας από τους δύο πέθανε από την  καρδιά του και ο άλλος  σκοτώ-
θηκε σε αυτοκινητιστικό πηγαίνοντας για Αθήνα. Κι άλλες
ιστορίες ακούγονται για διάφορους που πήγαν να το γκρεμίσουν ή να ανακαινίσουν και είτε πέθαναν είτε τους βρήκαν διάφορες συμφορές. Μια άλλη φορά το είχε νοικιάσει
μια μεγάλη οικογένεια τσιγγάνων που δε φοβόντουσαν καθό-
λου τις φήμες που ακούγονταν για το σπίτι. Τελικά το εγκατέ-
λειψαν τρέχοντας από την πρώτη νύχτα. Ο λόγος; μέσα στη νύχτα άρχισαν ξαφνικά ν` ακούνε θόρυβους πολύ δυνατούς σαν κεραυνούς να έρχονται από τα διπλανά δωμάτια. Φυσικά όσοι
ήταν απ` έξω αυτή τη φορά δεν άκουγαν τίποτα. Το σπίτι αυτό κρύβει κάποιο φοβερό μυστικό και όποιος είναι γεναίος ας πάει να το λύσει. Β. Όλγας 263!!!!

Η γιαγιά δεν βιάζεται...

Πριν ένα χρόνο περίπου πέθανε η γιαγιά μου στην οποία είχα και μου είχε πολύ αδυναμία. Είχα και το όνομα της βλέπεις.Ήταν πολύ άρρωστη και όμως μία βδομάδα πριν πεθάνει άρχισε προς έκπληξη όλης της οικογένειας, να επιμένει να κατέβει στην Αθήνα να μας δεί.Τελικά ήρθε με τον παππού μου, μας είδε και μια βδομάδα μετά που ο πατέρας μου τους πήρε για να τους ανεβάσει στο χωριό, η γιαγιά μου ξεψύχησε μόλις φτάσανε σπίτι. Ήξερε ότι θα πεθάνει και ήθελε να μας δει για τελευταία φορα. Μόλις
εκπλήρωσε την επιθυμία της μπόρεσε να πεθάνει ήσυχη. Για τον επόμενο ένα μήνα περίπου εγώ και η αδερφή μου τη βλέπαμε συνεχώς μέσα στο σπίτι κυρίως το βράδυ και τα ξημερώματα. Επίσεις ερχότανε στον ύπνο μας και μας συμβούλευε, μας έλεγε να προσέχουμε τους γονείς μας και μας έλεγε ότι πάντα θα μας προστατεύει. Ακούγεται τρελό και όμως έτσι είναι. Είχα τρελαθεί και φοβόμουνα το βράδυ να σηκωθώ από το κρεββάτι από το
φόβο   μην τη δώ όπως είχε γίνει τόσες φορές. Το περίεργο είναι οτι η γιαγιά μου εκτός απο τον   πατέρα μου είχε άλλα 4 παιδιά και όμως δεν εμφανίστηκε ούτε σε έναν! Ούτε καν στα άλλα της εγγόνια. Λίγο πρίν το μνημόσυνο της σταμάτησε κάποια στιγμή να εμφανίζεται, καμιά φορά όμως ακόμα τη βλέπω στον ύπνο μου να μου μιλάει.Μπορεί να φαίνεται τελείως κουφό σε όποιον το διαβάζει αυτή τη στιγμή και όμως έτσι είναι.

Να γιατί πιστεύω στα βαμπίρ

Θυμάμαι αρκετά καλά εκείνη τη νύχτα.Καθόμουν με τα ξαδέρφια μου έξω από την εκκλησία του χωριού.Ξαφνικά κάποιος από μακριά άρχισε να φωνάζει το όνομα μου.
Στην αρχή φαντάστηκα ότι θα ήταν οι γονείς μου ή κανένας γνωστός.
Εκείνη τη νύχτα άκουσα το όνομα μου άλλες δύο φορές!Το επόμενο πρωί ρώτησα αν κάποιος με είχε φωνάξει εχτές.Με κοιτούσαν σα να είμουν παλαβός.
Από εκείνη τη στιγμή διαπίστωσα οτι ένα από τα ξαδέρφια μου άρχισε να φέρεται παράξενα,μου έλεγε να μη βγαίνω το βράδυ να μην απαντώ στο κάλεσμα του ονόματος μου και ότι τα έλεγε από ενδιαφέρον.
Τις επόμενες μέρες το πίεσα να μου πει τι συνέβαινε και έτσι έκανε.
Με τρόμο μου αποκάλυψε ότι το χωριό από παλιά περιβάλεται από μύθους βρυκολάκων!!!!Και ότι πιάνουν τα θύματα τους φωνάζοντας το όνομα τους.Εκείνο το βράδυ έμεινα μέσα.
Κατάλαβα ότι έλεγε αλήθεια όταν σηκωθηκα το βράδυ για να πιω νερό και είδα μια σκιά με καρφωμένα δυο,σαν διαμάντια μάτια πάνω μου!!!!!!
Από εκείνη τη μέρα άρχισα να πιστεύω στα βαμπίρ.